Soms valt je ineens iets op.
Wijk bij Duurstede heeft een Middeleeuws steegje, met een doorgangetje op originele Middeleeuwse hoogte. Hedendaagse Nederlanders stoten er hun hoofd als ze niet bukken. Dagelijks loop ik onder het poortje door en als vanzelfsprekend waarschuw ik nieuwe bezoekers die met me oplopen: pas op voor je hoofd! Sinds verleden week zit er precies boven het poortje een geel-rood reflecterend bordje met: PAS OP! Met viltstift is er achteraan geschreven: voor de politie en de jeugdzorg.
Dinsdagavond het tv-programma Blik op de weg. De verkeerspolitie hield een man met een grote trekker met aanhangwagen aan. De bestuurder had 1 kilometer op de provinciale weg gereden en dat mocht niet. Er stond een verbodsbord en tegelijk reed hij langzamer dan 80 met wel 6 passagiersauto’s achter zich die ook langzamer moesten rijden. Er werd ook nog even hevig getwijfeld aan de breedte van het gevaarte, maar met 3.21 bleef hij gelukkig netjes binnen de toegestane 3 en halve meter. In het nagesprek vroeg de presentator van Blik op de Weg de man of hij zijn leven inmiddels gebeterd had. De man vertelde dat hij al weer een paar maal, net als zijn collega’s, over de provinciale weg was gereden, in plaats van door de dorpskernen zoals de aangewezen route was. “Rij eens mee” zei hij, en via de tv-beelden zag je hoe hij probeerde met goed fatsoen zijn 3.21 breedte door nauwe straatjes met fietsers en rotondes te trekken. “Ik betaal liever de boete en laat liever een paar auto’s langzamer rijden dan dat ik elke keer met dat gevaarte kinderen en ouderen op de fiets in gevaar breng.” Hij accepteerde de boete: “Die politie-agent deed ook alleen maar z’n werk”.
Diezelfde avond vond ik een krantje bij de post: van de politie Utrecht. Met allerlei informatieve artikeltjes: sinds enkele jaren zijn er 2 nummers om de politie te bereiken, maar wanneer bel je nu welke? 112 kent iedereen wel. 0900-8844 is voor minder dringende zaken. De volgende morgen kreeg ik een ezelsbruggetje aangereikt: 0900-tuig. Van een zeer rechtschapen, eerlijke burger, die me dit smakelijk lachend stond te vertellen.
Het RTL-nieuws op donderdagavond: in Groningen hebben ze sinds vandaag wijkagenten die met een palmcomputer de straat opgaan. Ze kunnen de plattegrond van de buurt waar ze lopen oproepen, inclusief rode stipjes die aangeven op welke adressen er nog bijvoorbeeld bekeuringen openstaan of erger. Een geïnterviewde agent vertelde hoe handig het was: dan ging je even langs, vroeg of de betreffende persoon thuis was en inde je de boete. Dan was dat ook weer geregeld.
De projectleider vertelde dat de centrale bepaalde welke informatie aan de computers wordt doorgegeven: agenten onthouden vaak niet alles wat tijdens de briefing gezegd wordt, en dan kan die informatie in de computer worden ingevoerd. De leiding kan ook beslissen alle informatie weg te houden en alleen de problemen over hangjongeren door te geven zodat agenten daarop focussen.
In het krantje van dinsdagavond stond een groot artikel: “Hoe u de politie kunt helpen”. Wij de politie helpen? Dat is de omgekeerde wereld. Maar de beleidsmakers bij de politie kunnen inderdaad een heleboel hulp gebruiken voordat ze weer in staat zijn te herkennen hoe agenten hun echte gewone werk kunnen doen en zo weer serieus genomen kunnen worden door een hoop burgers. En soms valt je ineens op hoe gemakkelijk dat zou kunnen: even de techniek vergeten en je gewoon weer met mensen verbinden.
Door Imelda Schouten
Prim 