B: Hoi, ik ben Betty, mijn vrienden noemen me Bets.
P: Hallo, Peter van Steen, aangenaam, ga zitten.
B: Hi, hi, aangenaam. Nou ja, ‘aangenaam’, ik vind het best eng. Dit is de eerste keer dat ik dit doe en ik moest toch een boel regelen. Ik heb een eigen bedrijfje, een eenmanszaak, of beter eenvrouwszaak, ha, ha.
P: Oh.
B: Ja, ik ben drie jaar geleden gescheiden. Dat kan ik toch rustig zeggen? De meeste hier zullen wel gescheiden zijn neem ik aan? In ieder geval ik heb toen besloten om het roer drastisch om te gooien en ben voor mezelf begonnen. Ik mag niet klagen, want het gaat erg goed, maar ik had niet gedacht dat het zo veel werk zou zijn. Zeker als je daarnaast nog twee pubers moet opvoeden. Soms kan ik ze wel achter het behang plakken.
P: Ja, ja.
B: Ja, lach er maar om. Ik zal blij zijn als ze een paar jaar ouder zijn, dan kunnen ze tenminste alleen thuis blijven, heb ik eindelijk weer wat ruimte en tijd voor mezelf. Het valt tegenwoordig ook niet mee om een oppas te vinden en de kinderopvang is haast niet te betalen sinds de overheid dat niet meer subsidieert. Eerst pompen ze er veel geld in zodat iedereen aan het werk kan en dan trekken ze ineens de stekker eruit. Gelukkig springt mijn moeder af en toe nog bij.
P: Dat is fijn.
B: Ik moet ook niet zo klagen. Het is toch fantastisch als je van je hobby je werk kan maken.
P: Inderdaad.
B: Och, ik had nog helemaal niet gezegd wat ik doe. Ik heb een boekenwinkeltje. Het is echt een meisjesdroom die is uitgekomen. Alhoewel de realiteit toch minder romantisch is, ha, ha. In mijn fantasie was elke klant per definitie erudiet en iedere derde klant een bekende schrijver. Tussen de klanten door zou ik dan zelf alles kunnen lezen wat los en vast zit. Nou, ik kan je verzekeren <buigt voorover en legt hand op arm van P>; daar komt weinig van! Ha, ha. Ik ben de hele dag bezig met administratie, bestellen, de rommel die klanten maken opruimen, bellen met het centraal boekhuis en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik ben blij dat mijn vader af en toe inspringt voor de boekhouding. Die is toch met pensioen, heeft ‘ie tenminste wat te doen. Ha, ha, dat rijmt.
P: <trekt mondhoeken kort omhoog> Ja.
B: Hij is trouwens blij als hij even weg kan bij mijn moeder. Het is toch niet niks als je na 40 jaar ineens dag en nacht op elkaars lip zit. Ik ben blij dat ik nu leef. Stel je voor 40 jaar voor een baas werken en dan nog dezelfde ook. Ik zie om me heen steeds meer vrienden en kennissen voor zichzelf beginnen. Ze houden het gewoon niet meer uit om voor een baas te werken. Al die regels, plannen, rapportages, vergadering zus, brainstorm zo. Het lijkt wel of we tegenwoordig alleen nog maar vastleggen wat we van plan zijn te gaan doen. En dan dat eindeloos verantwoording afleggen. Waar is het vertrouwen? Wie weet nou het beste wat de klant of patiënt of burger of wie dan ook wil? Dat zijn toch de mensen die er dagelijks mee te maken hebben? Of ben ik nou gek?
P: Zeg Beppie…
B: Betty.
P: Sorry. Betty. Mag ik je even onderbreken? Ook omwille van de tijd. <tikt op horloge> Het idee van speeddaten is dat je elkaar in korte tijd leert kennen en dan op je gevoel een vervolgafspraak maakt. Dus ik wil voorstellen om snel te beginnen. Zal ik aftrappen?
B: Uh…, ja, ik praat teveel hè, sorry, ga je gang.
P: <Gaat rechtop zitten en trekt zijn colbertje strak> Hallo, ik ben Peter van Steen. 39 jaar. Vorig jaar ben ik gescheiden. Toen Lisa -dat is mijn ex-vrouw- vertrok, heeft ze de kinderen, Daan en Amber meegenomen. Daan is 7 en Amber is 9. Ze halen goede cijfers op school en eens in de twee weken zijn ze een weekend bij mij. Mijn hobby’s zijn hardlopen en sterrenkijken. Ik geloof in een gezonde geest in een gezond lichaam. Ik ben op zoek naar een lieve vrouw van rond de 35 jaar, die goed is met kinderen. Ik heb zelf altijd graag met mensen willen werken en daarom ben ik Human Resource Manager geworden. Maar genoeg over mij. Vertel eens wat over jezelf, Beppie.
Door Rick Dekker
Prim 