Zaterdagavond rond 8 uur ging de telefoon. Mijn vrouw nam op en was al snel in discussie met wat onze jongste zoon bleek te zijn. Haar intonatie verraadde zorg, verbazing en daadkracht. Het bleek, dat ons kleinkind koorts had en hangerig was. Hoe vaak komt dat niet voor bij een kind van twee jaar, die de kinderopvang frequenteert? De definitie van de situatie bracht echter met zich mee, dat zij juist die zondag twee jaar zou worden. Een dag die zich uitstekend leent voor familiebezoek. Er werd op een grote opkomst gerekend. Een andere omstandigheid was, dat de Mexicaanse griep serieuze vormen aan ging nemen. Het bleek, dat zij al meerdere dagen hangerig en koortsig was. Naar mate de feestdag dichterbij kwam, nam de nervositeit toe. Het kind voelde, dat er iets stond te gebeuren (ze werd al enige tijd getraind met de vraag; hoe oud ben je nu?) en dat was niet bevorderlijk voor haar gemoedstoestand. Bij de ouders hadden alle feiten inmiddels geleid tot een contact met de Huisartsenpost. Zouden zij hun groeiende zorg weg kunnen nemen? Een volgend stadium zou immers paniek worden en daar wilden zij onbewust ver vandaan blijven. Juist dit laatste bleek voor mijn vrouw aanleiding te zijn om mee te gaan in hun aanpak, waarin zij nog diezelfde avond om half twaalf bij de dokter langs konden komen. Uiteindelijk werd de verjaardag gevierd. Het kind werd overladen met cadeaus en werd de volgende nacht huilend wakker van de spanning.
De dinsdag daarna had ik een afspraak met mijn huisarts. Niets vermoedend nam ik daar waar, dat er een verhoogde werkdruk was. Ik informeerde er direct naar bij hem. Het bleek een open deur. ‘We worden helemaal gek en het gaat maar over een ding, de griep. Men denkt duidelijkheid te geven, maar het komt bij ons terecht. En pas op, maak geen fouten.’ De minister had maandag het advies van de Gezondheidsraad opgevolgd, ook kleine kinderen behoren tot de risicogroep. De GGD zal de vaccinatie op korte termijn gaan regelen. Onder het motto ‘Grip op griep’ is er een campagne gestart via Postbus 51. Middels een gratis telefoonnummer kan men informatie krijgen. Een callcenter wordt plat gebeld, zij doen de eerste opvang, maar zodra het persoonlijk wordt dan verwijst men naar de huisarts. En dus melden zich verontruste moeders bij de huisarts, want bij de kinderopvang hebben reeds de eerste kinderen de griep. De huisarts weet wel beter, hij is volledig op de hoogte van de locale situatie. Hij als geen ander proeft de onmacht die uit de verhalen van de ouders naar voren komt. De minister bevestigt dat mijn kind gevaar loopt, dus komt er een dierlijke beschermingsdrang naar boven. De huisarts vraagt zich af of het wel zo verstandig is om met mensen in discussie te gaan die toch niet luisteren. Hij heeft een enorme voorraad vaccin binnengekregen, dus kom maar. Deze aanpak geeft in ieder geval een tevreden klant en vergt aanzienlijk minder tijd. Dit contextgedreven gedrag wordt echter niet op prijs gesteld. In de krant lees ik dat de directeur van het RIVM verbolgen reageert. Er dreigt verwarring. ‘Huisartsen moeten dit niet doen. We hebben afgesproken dat de GGD’s de kinderen inenten.’
Mijn huisarts zucht; ‘Het is in de zomer helemaal fout gegaan. Het beeld wat toen geschapen is, is nu leidend voor de reacties. Het blijkt nu een vrij onschuldige variant te zijn, maar maak dat de mensen maar eens wijs. Mijn dochtertje heeft de griep net gehad en is alweer hersteld.’ ‘Dan heb jij zeker snel het vaccin genomen?’, reageer ik in een poging zijn menselijke kant bloot te leggen. ‘Nee, dat heb ik nog nooit gedaan, maar jij kan hem nu wel direct krijgen.’ Ik besluit me (nog) niet te laten inenten, uiteindelijk kwam ik daar niet voor. Maar was het een goed besluit? In de krant lees ik, dat de minister bij zijn besluit over de kinderen voor de zekerheid nog aangaf, dat het huidige virus nog kan muteren, maar dat Nederland ‘op het ergste is voorbereid’.
Het komt simpelweg neer op de vraag, wie vertrouw je? Heel Nederland weet dat de minister na een bestelling van 34 miljoen vaccins niet snel zal toegeven, dat het virus meeviel. De tijd zal het uitwijzen. Op de valreep hoor ik dat de minister huisartsen dreigt met het tuchtrecht. Sommige huisartsen zijn volgens hem onverantwoord bezig. Hij gaat volledig voorbij aan de realiteit van mijn huisarts. Een botsing tussen oriëntaties waar we geen grip op krijgen.
Arno Lamot
Prim 